„W dziką z Węgierskiem”

My z małej - Wielkiej Sercem Szkoły przedstawiamy to, co najcenniejsze mamy.

Żeby poznać co wokół nas, musiał nadejść ŻRÓDEŁ czas.

Wokół Węgierskiej Szkoły  łąki, pola, las mijaliśmy - każdy z nas.

Oczy były zamknięte na miejsca tak zaklęte.

Przebudził nas Pan Bartek, co nie miał zeszytów, książek, stosu kartek,

Wyszedł z nami w teren – dziki, lecz nie taki straszny dla naszych Panów i Panien.

Jak się później okazało to lasek nasz całkiem bliski, przez wszystkie dzieciaki tak ukochany.

Siedzisko – wytrzymam wszystko.

O co tyle hałasu chłopcy zostali bez szałasuJ

Dziewczęta raz, dwa trzy i zasady survivalu poznały w mig.

Dziękujemy Ci Bartku drogi, że nadrobiłeś kawałek drogi,

Zechciałeś zajrzeć do naszego małego świata i na wszystkie pomysły nasze była zawsze Twoja aprobata.

Potem w obroty poszła grupa Pani Doroty.

Nie czas na płacze bawimy się w Apacze. (A patrzę…)

Ekologiczne projekty, wypielone grządki to niebyle porządki.

„Zbiórka makulatury, nakrętek i sprzętu to nie jest bez sensu.”

Tak powtarzała to w kółko że zaraziła tym nie tylko kilkukilometrowe społeczności kółko

Rodzinne wędrowanie stało się tradycją na ciekawe z mieszkańcami spotykanie.

Zajęcia na świeżym powietrzu tak nas urzekły, że większość lekcji przy nich uklękły.

Matematyka – to drzew liczenie

Język polski- ody do ekosystemu pisanie

Historia – wiek starego dębu wyznaczanie

Muzyka – w śpiew ptaków brać szkolna wsłuchana

No i PRZYRODA od tego czasu  nasza ukochana.

Na nic zdały się wołania mamy, taty nam tak dobrze z tym co tu posiadamy.